Θεματική 1 Πέντε λανθασμένες γονικές αντιδράσεις
- Θυμός – «Πώς γίνεται να είσαι τόσο ανόητος;» – λέξεις συχνά πληγώνουν και τα παιδιά ταυτίζονται μαζί τους. Ο θυμός δεν πρέπει να οδηγεί σε επιθετική συμπεριφορά. Ο θυμός είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα, όλοι θυμώνουμε, η διαφορά είναι το πώς συμπεριφερόμαστε όταν θυμώνουμε.
- Υπέρμετρο άγχος – «Απέτυχα ως γονέας» – ακόμα και εάν είστε φύσει συναισθηματικός, δε χρειάζεται να πανικοβάλλεστε για ένα πρόβλημα της εφηβείας. Αξιολογήστε την κατάσταση με ψυχραιμία και θέστε ένα καλό παράδειγμα για το παιδί στο πώς να αντιλαμβάνεται τα μελλοντικά αρνητικά συμβάντα.
- Χλευασμός ή σύγκριση – «Θα γίνεις όπως ακριβώς..» – υπάρχουν πολλοί λόγοι, οι οποίοι μπορούν να ενθαρρύνουν τα παιδιά μας να κάνουν χρήση τσιγάρου. «Υποτιμώντας» τις εμπειρίες τους, σχολιάζοντάς τες με χλευασμό, ρισκάρουμε να μη τους διδάξουμε ποτέ να αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους με σθένος και να τα επιλύουν.
- Αγένεια και βία – «Θα μετανιώσεις φρικτά κάποια μέρα αυτό που έκανες» – χρειάζεται να εστιάσουμε στην ιδέα του να διορθώνουμε τα λάθη, να μαθαίνουμε πώς γίνεται. Χρειάζεται να δείξουμε στα παιδιά ότι ακόμα και τα μεγάλη λάθη που κάνει ο καθένας μπορούν να διορθωθούν.
- Αδιαφορία – «Δε με νοιάζει που καπνίζεις, εσύ αποφασίζεις, μία μέρα θα αρρωστήσεις» – μια αντίδραση του γονέα που αμελεί το πρόβλημα του παιδιού. Αν αδιαφορείτε για το πρόβλημα, τα παιδιά μπορεί να νιώσουν παρεξηγημένα, μόνα και να χάσουν την εμπιστοσύνη τους σε εσάς.
Στη ζωή με τα παιδιά, πολύ συχνά νιώθουμε εξουθενωμένοι, απογοητευμένοι ή φοβισμένοι. Τα παιδιά μαθαίνουν από εμάς πώς να συμπεριφέρονται ακόμα και όταν είμαστε θυμωμένοι. Ακόμα και σε μία συγκρουσιακή κατάσταση, δεν κυριαρχεί η αιτία αλλά τα συναισθήματα. Επομένως, πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ελέγχουμε τα συναισθήματα. Για να επιλύσουμε μία σύγκρουση πρέπει να συντηρήσουμε και όχι να καταστρέψουμε τις σχέσεις. Η αντιπαράθεση δεν είναι μία νίκη, αλλά μία συμφωνία.
